Cytaty z Koranu (sura 2)
(wg tłumaczenia J.Bielawskiego, PIW, Warszawa
1986)
Czyż oni nie zastanawiają
się nad Koranem? Przecież gdyby on pochodził od kogoś
innego niż od Boga, z pewnością znaleźliby w nim liczne
sprzeczności (4:82)
Apel naszego biskupa o zbieranie pieniędzy
dla Iraku pobudził mnie do dalszego czytania Koranu. Pomijając
takie sprawy, jak brak pomocy dla Iraku ze strony innych, bardzo bogatych
krajów muzułmańskich (które notabene nie szczędzą
środków na ugrupowania terrorystyczne), brak pomocy dla nędzarzy
w postaci przynajmniej minimalnej opieki socjalnej w krajach islamu, nie
mówiąc już o pomocy muzułmanów dla krajów
niemuzułmańskich, pomijając mordowanie “niewiernych” pracowników
czerwonego krzyża przez owych potrzebujących pomocy muzułmanów,
zastanowiłem się, jaki pożytek może przynieść
nasza pomoc w postaci żywności, pieniędzy lub jakichkolwiek
dóbr materialnych. Zapewne, Jezus oczekuje, że będziemy
pomagać potrzebującym – ale czy mało mamy potrzebujących
w Polsce? Nie jesteśmy w stanie rozwiązać problemów
materialnych w naszej parafii, czy uratujemy Irak przed klęską
nędzy? Jeżeli wiemy, że przekazywane do Palestyny pieniądze
z Unii Europejskiej osiadały na koncie osobistym Arafata i jego kolegów,
to czy możemy się łudzić, że nasze pieniądze
dotrą do naprawdę potrzebujących? Oraz, jeżeli nawet
dotrą, czy oni odbiorą to jako wyraz miłości? Czy
zastanowią się nad naszą motywacją? Otóż
wbrew pozorom, dawanie jałmużny, choć jest jednym z nakazów
islamu, nie jest podobne do chrześcijańskich uczynków
miłosierdzia, powiązanych z głoszeniem Ewangelii. Św.
Jakub uczy nas (Jk 2,15-16):
“Jeśli na przykład brat lub siostra
nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was
powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!
– a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała
– to na co się to przyda?” (BT)
Wydaje się oczywiste, że ewangelizacja
musi być wsparta uczynkami miłosierdzia. Należy tylko zadać
pytanie: czy nasza pomoc zostanie odebrana przez ubogich wraz z orędziem
miłości Jezusa? Jeżeli nie, będzie to daremny wysiłek.
Przypomnijmy sobie sytuację z niewydarzonym kamikadze palestyńskim,
którego Żydzi próbowali ratować, i który
odmówił przyjęcia żydowskiej krwi. Dla niego specjalnie
ściągali muzułmańską krew z Jordanii, ale nie
przeszła mu nawet przez chwilę myśl przez głowę,
że go ocalono, znacznie bardziej on się martwił tym, że
nie dokończył swojej misji – czyli masakry żydowskich cywili.
Podobnie niedoszły zabójca Papieża nie przejmował
się ani tym, że trafił do więzienia, ani tym, że
Papież mu wybaczył. Nurtowało go tylko jedno: jakim cudem
Papież przeżył. Nie neguję, że powinniśmy
oddać wszystko (nawet swoje życie) by doprowadzić do zbawienia
innych, również wrogów. Zadaję tylko pytanie:
czy to ten przypadek? Jeżeli Koran tłumaczy muzułmanom,
że jałmużnę się daje z tego, co zbywa, czy możemy
się łudzić, że oni docenią nasz dar? Obawiam
się, że w tym przypadku znajduje zastosowanie werset Mt 7,6:
“Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł
przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy
się, was nie poszarpały” (BT).
Tak czy inaczej, poświęciłem
badaniom Koranu jeszcze trochę czasu. Idąc za przykładem
mieszkańców Berei (Dz 17,10) zbadałem surę 2 Koranu,
mając na myśli zacytowane na początku zdanie z samego Koranu
4:82. Oto moje obserwacje.
Sura 2 (Al-Bakara, ‘krowa’) zawiera
polemiki Mahometa z chrześcijanami, Żydami oraz pogańskimi
Arabami, po czym wprowadza kilka ważniejszych zasad nowej religii,
którą cały czas przedstawia jako starą i od dawna
znaną. Spróbowałem pogrupować wypowiedzi tematycznie
(jak to robię zawsze z Biblią, kiedy chcę ją lepiej
zrozumieć), aby znaleźć powody, dla których miałbym
przyjąć przesłanie Allaha. Ze względu na charakter
tej sury, prezentującej się jako kontynuacja Objawienia rozpoczętego
przez Abrahama, Mojżesza, Proroków i Jezusa, pozostawiłem
użyte w tłumaczeniu słowo “Bóg” zamiast “Allah”.
Skąd pochodzi Biblia?
Według nauki muzułmanów
Biblia została spisana przez ludzi, dlatego zawiera mnóstwo
błędów. Zastanawiałem się, jakie są podstawy
dla takiego twierdzenia. W surze 2 czterokrotnie pada zdanie, że
Biblia (Księga) została nadana przez samego Boga. Poza tym autor
najwyraźniej nie jest zdecydowany co do źródeł powstania
Biblii – raz mówi, że ją napisali ludzie (2:79), a potem,
że zesłał ją Bóg (np. 2:213). Kilka razy mówi,
że nowy Koran jest tylko potwierdzeniem istniejącej Biblii,
ale nawet najmniej znaczące przepisy dotyczące postu rażąco
odbiegają od praktyk postnych Żydów i chrześcijan
(2:183-187). Dotyczy to zarówno czasu postu (jest nim nieznany
dotąd miesiąc nadania dopiero co sporządzonego Koranu),
jak i zawieszenia postu w nocy. Również nie znalazłem
powiązania ze znanym mi Objawieniem w przepisach dotyczących
pielgrzymki (hadż). Obecność Żydów w
Jerozolimie w czasie trzech ważniejszych świąt ma sens
tylko w okresie istnienia Świątyni – przesunięcie celu
pielgrzymek do Mekki nie jest w żaden sposób wyjaśnione.
Tym bardziej nie jest zrozumiałe, dlaczego wprowadza się obowiązek
pielgrzymowania do Mekki w kontekście Ewangelii, która w ogóle
nie mówi o pielgrzymkach. Trudno zatem nazwać tę naukę
“tym, co oni już posiadają” (wiersz 89), tym bardziej, że
na końcu (wiersz 239) okazuje się, że przedtem tego nikt
nie wiedział.
2:79 Biada więc tym, którzy piszą Księgę własnymi
rękami a potem mówią: “To pochodzi od Boga!”
2:87 Daliśmy już Mojżeszowi Księgę... (również
2:53)
2:89 Kiedy przyszła do nich Księga od Boga, potwierdzająca
to, co oni już posiadają, ...oni w to nie uwierzyli.
2:91 Lecz oni nie wierzą w to, co przyszło potem; a przecież
to jest prawda potwierdzająca to, co oni już posiadają.
2:183-187 O wy, którzy wierzycie! Jest wam przepisany post, tak
jak został przepisany tym, którzy byli przed wami... na określoną
liczbę dni. (...) To jest miesiąc ramadan, w którym został
zesłany Koran. (...) Jedzcie i pijcie [w nocy], aż odróżnicie
nitkę białą od nitki czarnej o świcie. Następnie
wypełniajcie post do nocy.
2:196 Odbywajcie dla Boga pielgrzymkę (hadż) i odwiedzenie
(umra)!
2:213 I posłał Bóg proroków... On zesłał
wraz z nimi Księgę z prawdą.
2:239...wspominajcie Boga, tak jak On was nauczył, czego wy przedtem
nie wiedzieliście.
Przymierze
W judaizmie Przymierze Boga z ludźmi
odgrywa kluczową rolę. Cała wiara i nadzieja Izraela leży
w przymierzach, jakie Patriarchowie zawierali z Bogiem. Chrześcijaństwo
musiało to przejąć z judaizmu, ponieważ niedotrzymanie
przez Boga przymierza czyniłoby Go niegodnym zaufania. W Koranie
(przynajmniej w surze 2) znajdujemy odmienną koncepcję przymierza.
Widzimy, że Bóg zawiera z Abrahamem przymierze na innych warunkach,
niż przedstawia to Biblia. Ze strony Boga już w momencie nadania
obietnicy Abrahamowi pada stwierdzenie, że jego potomkowie (zapewne
Żydzi), nie są sprawiedliwi (2:124). Pomijając, że
Ismael, brat Izaaka, został zaliczony w poczet ojców Jakuba
(2:133), przekazanie prawdziwej wiary dwunastu patriarchom przez Jakuba
wygląda zadziwiająco. Po ich obietnicy całkowitego poddania
się (czyli wiary zgodnie z doktryną islamu) pada stwierdzenie,
że są narodem, który już przeminął. Jednocześnie
pojawia się zapowiedź w postaci prośby Abrahama i Ismaela,
by spośród “nich samych” [czytaj Arabów] posłał
im Posłańca. Kilka wersetów dalej czytamy o tym, że
oto właśnie Bóg posyła tego zapowiedzianego Posłańca,
który uczy ich tego, czego oni wcześniej nie wiedzieli. W
sumie dziwne jest, dlaczego Bóg nagle odrzucił cały naród
żydowski, z którym zawarł przymierze, skoro sam stwierdza,
że tylko część z nich nie wierzy (w. 100). Jedynym
wytłumaczeniem tego faktu może być wiersz 284, z którego
wynika, że kara i przebaczenie i tak nie zależy od przymierza,
tylko od zachcianek Boga. Podobny wydźwięk ma wiersz 106, który
choć mówi o zmianach znaków, jest powszechnie stosowany
przez muzułmanów jako wytłumaczenie sprzeczności
koranicznych – to, co zostało objawione później, unieważnia
to, co było objawione wcześniej. Ale to z kolei trudno jest
pogodzić z pojęciami przymierza i ciągłości Objawienia.
Bóg nigdy nie łamie swojego przymierza! (2:80)
Oto zawarliśmy przymierze z synami Izraela (2:83, również
2:84, 2:63)
Czyż nie jest tak, że kiedy oni zawierają przymierze, to
część z nich je odrzuca? Tak! Większość
z nich nie wierzy! (2:100)
Powiedział On [do Abrahama]: “Ja uczynię ciebie przewodnikiem
dla ludzi”. Powiedział [Abraham]: “I z mojego potomstwa?” Powiedział
On: “Moje przymierze nie obejmuje niesprawiedliwych!” (2:124)
[Abraham i Ismail prosili Boga]: “Panie nasz! Uczyń nas całkowicie
poddanymi (muslim) Tobie, a z naszego potomstwa naród Tobie
całkowicie poddany! ...Poślij do nich posłańca (rasul)
wywodzącego się z nich...” (2:128-129)
On [Patriarcha Jakub] powiedział do swoich synów: “Co wy będziecie
czcić po mnie?” Oni powiedzieli: “Będziemy czcić twojego
Boga i Boga Twoich ojców – Abrahama, Ismaila i Izaaka – Boga Jedynego!
I my Jemu poddajemy się całkowicie”. To jest naród, który
już przeminął. (2:133-134, powtórka wersetu 134
w wersecie 141)
Posłaliśmy wam Posłańca z was samych: on recytuje
wam Nasze znaki; on was oczyszcza; on was naucza Księgi i mądrości;
i on uczy was tego, czego nie wiedzieliście. (2:151)
On [Bóg] przebaczy temu, komu zechce, i On ukarze tego, kogo zechce.
(2:284)
Kiedy znosimy jakiś znak lub skazujemy go na zapomnienie, przynosimy
lepszy od niego lub jemu podobny. (2:106)
Prawda
Piłat zadał słuszne pytanie:
co to jest prawda? Biblia odpowiada na to pytanie:
Jan 14,6 Odpowiedział mu Jezus: Ja
jestem drogą i prawdą, i życiem.
Jan 17,17 Uświęć ich w prawdzie.
Słowo Twoje jest prawdą.
Ps 119,142 Twa sprawiedliwość
to wieczna sprawiedliwość, a Prawo Twoje jest prawdą.
Jer 10,10 Pan Bóg jest prawdą
(HASZEM ELOHIM EMET)
Prawda (EMET) po hebrajsku oznacza coś
pewnego, na czym można polegać, dlatego często porównywana
jest ze skałą. Przynajmniej mi (a chyba należę do
ludu Księgi) prawda kojarzy się z Bogiem, Biblią i Jezusem.
W surze 2 Koranu pojęcie “prawda” jest powiązane z kierunkiem,
gdzie powinni zwracać się muzułmanie w czasie modlitwy.
Według autora, jest to prawda pochodząca od Boga, znana ludowi
Księgi, ale przez nich ukrywana. Wychodzi, że najważniejszą
prawdą objawioną jest to, w którym kierunku należy
się zwracać w czasie modlitwy, i że tym kierunkiem jest
Mekka. Może aż tak dobrze nie znam Biblii, ale nie mogę
sobie przypomnieć, by gdziekolwiek pojawiał się nakaz wyznaczający
jakikolwiek kierunek.
Zwróć
więc twoją twarz w kierunku świętego Meczetu... Zaprawdę
ci, którym została dana Księga, wiedzą, że
to jest prawda pochodząca od ich Pana. (2:144)
Ci,
którym daliśmy Księgę, znają ją tak, jak
znają swoich synów. Jednak część z nich ukrywa
prawdę. (2:146)
Prawda
pochodzi od twojego Pana (2:147)
Każdy
ma jakiś kierunek, ku któremu się zwraca (2:148)
I
skądkolwiek byś przychodził, zwracaj twarz ku świętemu
Meczetowi! To jest prawda od twojego Pana! (2:149)
Opiekun i pomocnik
Zupełnie niejasny jest stosunek autora
do opiekunów i pomocników. Z jednej strony, wiersz 123 sugeruje,
że w Dniu ostatecznym nie będzie przyjęta zapłata
za duszę. Można stąd wnioskować, że ani uczynki,
ani wstawiennictwo, ani nawet zastępcza śmierć Jezusa nie
pomoże w Dniu Sądu. Wówczas chlubą muzułmanina
jest to, że jedynym opiekunem i pomocnikiem dla niego jest Bóg.
Ale z drugiej strony, wiersz 270 mówi, że to niesprawiedliwi
nie mają opiekuna i pomocnika, a wiersz 120 straszy, że Bóg
zabierze opiekuna i pomocnika muzułmaninowi, który nawraca
się na judaizm lub chrześcijaństwo.
2:48
I bójcie się Dnia, kiedy dusza nie będzie mogła
zapłacić niczym za drugą duszę, i nie będzie
przyjęte jej wstawiennictwo; ani nie będzie przyjęta żadna
równowartość i nikt nie otrzyma wspomożenia! (również
2:123)
2:107
Poza Bogiem nie ma dla nas [muzułmanów] ani opiekuna, ani
pomocnika
2:120
I nie będą nigdy z ciebie zadowoleni ani wyznawcy judaizmu,
ani chrześcijanie, dopóki nie pójdziesz za ich religią...
Zaprawdę, jeśli ty pójdziesz za ich namiętnościami
– po tym jak przyszła do ciebie wiedza – nie będziesz miał
przed Bogiem ani opiekuna, ani pomocnika.
2:270
A niesprawiedliwi nie będą mieli pomocników!
Nagroda czy kara?
Autor sury 2 najwyraźniej nie wiedział,
jak Bóg postąpi z Żydami i chrześcijanami. Na początku
obiecał im nagrodę, w końcu obiecał im ogień
piekielny. Drogą prostą dla Żydów i chrześcijan
nazywa islam, a odmowa przyjęcia islamu czyni ich niewiernymi i automatycznie
przez to niesprawiedliwymi. Pomimo wcześniejszych zapewnień
o nagrodach wyłącznie za uczynki, zapewnia, że odstępcom
od islamu uczynki nie pomogą. W końcu pada stwierdzenie, że
w religii nie ma przymusu.
2:62 Zaprawdę,
ci którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie
i sabejczycy, ...wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana.
2:137 Jeśli
oni [Żydzi i chrześcijanie] wierzą w to samo, w co wy wierzycie,
to są na drodze prostej. A jeśli oni się odwracają,
to są jedynie odszczepieńcami.
2:217 A jeśli
ktoś z was [muzułmanów] wyrzeknie się swej religii
i umrze jako niewierny – to dla takich daremne są ich uczynki na
tym świecie i w życiu ostatecznym. Tacy będą mieszkańcami
ognia; oni tam będą przebywać na wieki.
2:254 Niewierni
są niesprawiedliwi!
2:256 Nie ma przymusu
w religii!
Wyobrażenia o ludzie Księgi
W surze 2 zauważyłem dziwne wyobrażenia
o chrześcijaństwie i judaizmie. Według autora, chrześcijanie
uważają, że Bóg wziął sobie Syna
– ja o takich wierzeniach nie słyszałem. Nie słyszałem
także, by ktokolwiek z Żydów czy chrześcijan oczekiwał
wejścia do Ogrodu. Zarówno Stary jak i Nowy Testament zgodnie
świadczą o nowym Mieście Boga – niebieskiej Jerozolimie,
gdzie zostaną zgromadzeni odkupieni. Nie bardzo też rozumiem,
co chce powiedzieć autor w wersecie 65, poza tym, że pogardliwie
wyraża się o Żydach. Ale z kontekstu wynika, że każdy,
kto łamie szabat, zostanie przemieniony w małpę – dlaczego
więc muzułmanie nie obchodzą szabatu?
2:111 Oni mówią:
“Nikt nie wejdzie do Ogrodu, prócz wyznawców judaizmu lub
chrześcijan”.
2:116 Oni mówią:
Bóg wziął Sobie Syna! – niech Mu będzie chwała!
– Wcale nie!
2:65 Znacie już
tych spośród was, którzy naruszyli sabat; my im powiedzieliśmy:
“Bądźcie małpami wzgardzonymi!”
Potwierdza znane Objawienie?
Trudno nie zauważyć rażących
rozbieżności pomiędzy przykazaniami biblijnymi a koranicznymi.
Biblia każe nie mścić się i miłować nieprzyjaciół,
Koran wysławia prawo odwetu. Biblia nakazuje miłość
nieprzyjaciół, Koran nakazuje wrogość. Biblia mówi
o pokoju, Koran przepisuje wojnę. Biblia docenia wartość
wdowiego grosza, Koran mówi o jałmużnie z tego, co zbywa.
Biblia przyrównuje wszystkich (wolnych i niewolników, Żydów
i pogan, mężczyzn i kobiety), Koran konstytuuje dyskryminację
kobiet. Biblia mówi o monogamii i nierozerwalności małżeństwa,
Koran zezwala na rozwody. Dziwne, że przy tym z całą powagą
Koran twierdzi, że nie głosi nic oprócz tego, co było
wcześniej objawione.
2:179 W talionie
jest dla was życie, o wy, obdarzeni rozumem!
2:194 A jeśli
kto odnosi się wrogo do was, to i wy odnoście się wrogo
do niego, podobnie jak on odnosi się wrogo do was.
2:216 Przepisana
wam jest walka, chociaż jest wam nienawistna.
2:219
Będą ciebie pytać o to, co mają rozdawać. Powiedz:
“To, co jest zbyteczne”. Tak Bóg wyjaśnia wam znaki.
2:228 Mężczyźni
mają nad nimi [kobietami] wyższość.
2:229-230 Rozwód
[z tą samą kobietą] jest możliwy dwa razy. Potem więc
albo ją zatrzymacie, zgodnie ze zwyczajem, albo dacie jej całkowitą
wolność. (...) Takie są granice Boga! Nie przekraczajcie
ich! (...) A jeśli on rozwiódł się z nią ostatecznie,
to ona nie jest mu dozwolona, dopóki nie wyjdzie za innego mężczyznę.
A jeśli ten da jej rozwód, to nie popełnią grzechu
powracając do siebie.
Podsumowanie
Z analizy sury 2 wynika, że zawiera
ona mnóstwo sprzeczności, a mianowicie:
1)
Biblia wg Koranu pochodzi raz od Boga, raz
od ludzi,
2)
Koran deklaruje brak nowych przykazań
i wprowadza masę nowości,
3)
Deklaruje niezmienność przymierza
i jednocześnie znosi istniejące Przymierza,
4)
Deklaruje zależność zbawienia
od uczynków, a nie od religii, i jednocześnie grozi ogniem
piekielnym dla wszystkich, kto nie przyjmie islamu, a tym bardziej dla
odstępców,
5)
Deklaruje kontynuację Objawienia biblijnego,
tymczasem wprowadza przykazania stojące w ewidentnej sprzeczności
z Biblią.
Szkoda, że muzułmanie nie zastanawiają
się nad Koranem...
Читайте по русски:
"Отрывки
из Корана (сура 2)"
Artykuł opublikowany na Chrześcijańskim portale
w lipcu 2011 r.
Czytaj inne artykuły Chrześcijańskie po Polsku
Artykuł został opublikowany w lipcu 2014 r.
Submit
your article!
Read
more articles - Free!
Need
translation jobs? Click here!
Translation
agencies are welcome to register here - Free!
Freelance
translators are welcome to register here - Free!
Subscribe
to TranslationDirectory.com newsletter - Free!
Take
part in TranslationDirectory.com poll - your voice counts!
|