Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 4/2009 → Temat numeru
OsÅ‚abienie wiary w rzeczywistÄ… obecność zmartwychwstaÅ‚ego Chrystusa w Eucharystii jest jednym z bardzo istotnych znaków kryzysu życia duchowego. Pan Jezus pragnie ożywić naszÄ… wiarÄ™ w Jego eucharystycznÄ… obecność i dlatego co jakiÅ› czas, w historii KoÅ›cioÅ‚a katolickiego, daje nam znaki – cuda eucharystyczne, które jednoznacznie wskazujÄ…, że w Eucharystii jest obecny On sam, zmartwychwstaÅ‚y Pan, w tajemnicy swojego Bóstwa i uwielbionego czÅ‚owieczeÅ„stwa. Ostatni cud eucharystyczny uznany przez wÅ‚adze koÅ›cielne miaÅ‚ miejsce w 1996 r. w stolicy Argentyny – Buenos Aires.
Konsekrowana Hostia zmieniła się w ciało i krew
18 sierpnia 1996 r. wieczorem o godz. 19 ks. Alejandro Pezet odprawiaÅ‚ MszÄ™ Å›w. w katolickim koÅ›ciele, który znajduje siÄ™ w handlowej dzielnicy Buenos Aires. Pod koniec udzielania Komunii Å›w. podeszÅ‚a do niego nieznajoma kobieta, informujÄ…c, że z tyÅ‚u koÅ›cioÅ‚a na Å›wieczniku leży porzucona Hostia. KsiÄ…dz Alejandro poszedÅ‚ we wskazane miejsce i zobaczyÅ‚ sprofanowanÄ… HostiÄ™. ByÅ‚a tak pobrudzona, że nie mógÅ‚ jej spożyć. WÅ‚ożyÅ‚ jÄ… do naczyÅ„ka z wodÄ… i schowaÅ‚ do tabernakulum w kaplicy NajÅ›wiÄ™tszego Sakramentu.
Kiedy w poniedziaÅ‚ek 26 sierpnia ks. Alejandro otworzyÅ‚ tabernakulum, ze zdziwieniem stwierdziÅ‚, że Hostia zamieniÅ‚a siÄ™ w krwistÄ… substancjÄ™. PoinformowaÅ‚ o tym ks. kardynaÅ‚a Jorgego Bergoglio, który poleciÅ‚ wykonanie profesjonalnych zdjęć. ZdjÄ™cia Hostii wykonano również 6 wrzeÅ›nia. Widać na nich wyraźnie, że Hostia, która zamieniÅ‚a siÄ™ w zakrwawione ciaÅ‚o, znacznie siÄ™ powiÄ™kszyÅ‚a. Przez kilka lat przechowywano jÄ… w tabernakulum, trzymajÄ…c caÅ‚Ä… sprawÄ™ w tajemnicy. Ponieważ Hostia ta w ogóle nie ulegaÅ‚a degradacji, w 1999 r. decyzjÄ… ks. kardynaÅ‚a Bergoglia postanowiono poddać jÄ… naukowym badaniom.
5 października 1999 r. w obecnoÅ›ci przedstawicieli ks. kardynaÅ‚a z Hostii, która staÅ‚a siÄ™ czÄ…stkÄ… zakrwawionego ciaÅ‚a, dr Castanon pobraÅ‚ próbkÄ™. PrzesÅ‚ano jÄ… naukowcom w Nowym Jorku. Celowo nie poinformowano ich o jej pochodzeniu, aby im niczego nie sugerować. Jednym z badaczy byÅ‚ dr Frederic Zugibe, znany nowojorski kardiolog i patolog medycyny sÄ…dowej. StwierdziÅ‚ on, że badana substancja jest prawdziwym ludzkim ciaÅ‚em i krwiÄ…, w której obecne jest ludzkie DNA. Naukowiec ten oÅ›wiadczyÅ‚, że „badany materiaÅ‚ jest fragmentem mięśnia sercowego znajdujÄ…cego siÄ™ w Å›cianie lewej komory serca, z okolicy zastawek. Ten miÄ™sieÅ„ jest odpowiedzialny za skurcze serca. Trzeba pamiÄ™tać, że lewa komora serca pompuje krew do wszystkich części ciaÅ‚a. MiÄ™sieÅ„ sercowy jest w stanie zapalnym, znajduje siÄ™ w nim wiele biaÅ‚ych ciaÅ‚ek. Wskazuje to na fakt, że to serce żyÅ‚o w chwili pobierania wycinka. TwierdzÄ™, że serce żyÅ‚o, gdyż biaÅ‚e ciaÅ‚ka obumierajÄ… poza żywym organizmem, potrzebujÄ… go, aby je ożywiaÅ‚. Ich obecność wskazuje wiÄ™c, że serce żyÅ‚o w chwili pobierania próbki. Co wiÄ™cej, te biaÅ‚e ciaÅ‚ka wniknęły w tkankÄ™, co wskazuje na fakt, że to serce cierpiaÅ‚o – np. jak ktoÅ›, kto byÅ‚ ciężko bity w okolicach klatki piersiowej”.
Dwaj Australijczycy, znany dziennikarz Mike Willesee i prawnik Ron Tesoriero, którzy byli Å›wiadkami tych badaÅ„ i wiedzieli, skÄ…d pochodziÅ‚a próbka, byli zaszokowani treÅ›ciÄ… oÅ›wiadczenia dra Zugibe. Mike Willesee zapytaÅ‚ naukowca, jak dÅ‚ugo biaÅ‚e ciaÅ‚ka zachowaÅ‚yby swojÄ… żywotność, gdyby siÄ™ znajdowaÅ‚y w ludzkiej tkance, którÄ… umieszczono w wodzie. Doktor Zugibe odpowiedziaÅ‚, że w ciÄ…gu kilku minut przestaÅ‚yby istnieć. Wtedy dziennikarz poinformowaÅ‚ doktora, że materiaÅ‚, z którego pobrano badanÄ… próbkÄ™, byÅ‚ najpierw przez miesiÄ…c przechowywany w naczyniu ze zwykÅ‚Ä… wodÄ…, a później przez trzy lata w naczyniu z wodÄ… destylowanÄ… – i wtedy dopiero pobrano z niego próbkÄ™ do badaÅ„. Doktor Zugibe odpowiedziaÅ‚, że nie znajduje naukowego wyjaÅ›nienia dla tego faktu, a jego zaistnienie nie da siÄ™ racjonalnie wytÅ‚umaczyć. Wtedy Mike Willesee poinformowaÅ‚ dra Zugibe, że źródÅ‚em badanej przez niego próbki jest konsekrowana Hostia (biaÅ‚y nie kwaszony chleb), która w tajemniczy sposób zamieniÅ‚a siÄ™ we fragment zakrwawionego ludzkiego ciaÅ‚a. Zdumiony tÄ… informacjÄ… dr Zugibe powiedziaÅ‚: „W jaki sposób i dlaczego konsekrowana Hostia mogÅ‚a zmienić swój charakter i stać siÄ™ ludzkim żyjÄ…cym ciaÅ‚em i krwiÄ…, pozostanie dla nauki nierozwiÄ…zalnÄ… tajemnicÄ…, która caÅ‚kowicie przerasta jej kompetencje”.
JedynÄ… rozsÄ…dnÄ… odpowiedź może dać nam tylko wiara w nadzwyczajne dziaÅ‚anie Boga, który przez ten znak chciaÅ‚ nam uÅ›wiadomić, że On jest rzeczywiÅ›cie obecny w tajemnicy Eucharystii.
Cud eucharystyczny w Buenos Aires jest niezwykłym znakiem, potwierdzonym przez naukowe badania. Poprzez ten cudowny znak Jezus pragnie nas zachęcić do żywej wiary w Jego rzeczywistą obecność w Eucharystii pod postaciami chleba i wina; przypomina, że jest to obecność realna, a nie symboliczna. Możemy Go zobaczyć tylko oczami wiary pod postaciami konsekrowanego chleba i wina. Nie widzimy Go oczami ciała, ponieważ jest tam obecny w swoim uwielbionym człowieczeństwie. Jezus w Eucharystii widzi, kocha nas i pragnie nas zbawić.
Jeden z najbardziej znanych australijskich dziennikarzy Mike Willesee (który siÄ™ nawróciÅ‚, pracujÄ…c nad dokumentami jednego z cudów eucharystycznych) wraz z Ronem Tesoriero napisali książkÄ™ Reason to Believe (Argumenty za wiarÄ…), w której przedstawili udokumentowane fakty cudów eucharystycznych i innych znaków wzywajÄ…cych do wiary w Chrystusa obecnego i nauczajÄ…cego w KoÅ›ciele katolickim. NakrÄ™cili też film dokumentalny o Eucharystii, w dużej części oparty na naukowych odkryciach dotyczÄ…cych cudownej Hostii z Buenos Aires. ChodziÅ‚o im o jasne przedstawienie nauki KoÅ›cioÅ‚a katolickiego na temat Eucharystii. Prezentowali ten film w wielu miastach Australii. Kiedy wyÅ›wietlali go w Adelajdzie, jeden z seansów miaÅ‚ dwutysiÄ™cznÄ… widowniÄ™. Po projekcji byÅ‚ czas przeznaczony na komentarz i pytania. Wtedy to podniósÅ‚ siÄ™ pewien czÅ‚owiek, który z wyraźnym wzruszeniem powiedziaÅ‚, że jest niewidomy. DowiedziaÅ‚ siÄ™, że jest to wyjÄ…tkowy film, i bardzo chciaÅ‚ go zobaczyć. Tuż przed projekcjÄ… zwróciÅ‚ siÄ™ do Jezusa z żarliwÄ… proÅ›bÄ…, aby pozwoliÅ‚ mu ten film obejrzeć. Po skoÅ„czonej modlitwie odzyskaÅ‚ wzrok na caÅ‚y 30-minutowy czas projekcji, ale po ostatniej scenie filmu znów straciÅ‚ zdolność widzenia. PotwierdziÅ‚ to, drobiazgowo opisujÄ…c szczegóÅ‚owe ujÄ™cia z filmu. ByÅ‚ to niesamowity fakt, który poruszyÅ‚ wszystkich do gÅ‚Ä™bi.
Pan Bóg poprzez tego typu cudowne znaki wzywa ludzi do nawrócenia. Jeżeli Chrystus sprawia, że Hostia zamienia siÄ™ w fizycznie doÅ›wiadczalne ciaÅ‚o i krew, że jest to miÄ™sieÅ„ odpowiedzialny za skurcze serca, że to serce cierpi – np. jak ktoÅ›, kto jest ciężko bity w okolicach klatki piersiowej, to w ten sposób pragnie wskrzesić, pobudzić i umocnić naszÄ… wiarÄ™ w Jego rzeczywistÄ… obecność w Eucharystii, unaocznia, że podczas każdej Mszy Å›w. uobecnia siÄ™ caÅ‚y dramat naszego zbawienia: MÄ™ka, Åšmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa. Pan Jezus powiedziaÅ‚: „Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie” (J 4, 48). Nie trzeba szukać cudownych znaków, ale jeżeli Jezus je nam daje, to wtedy powinniÅ›my je z pokorÄ… przyjąć i starać siÄ™ zrozumieć, co przez nie pragnie nam powiedzieć. To dziÄ™ki nim wielu ludzi odzyskaÅ‚o wiarÄ™ w Boga w Trójcy ÅšwiÄ™tej Jedynego, którego nam objawia Jezus Chrystus, obecny w sakramentach oraz nauczajÄ…cy w PiÅ›mie Å›w. i Magisterium KoÅ›cioÅ‚a katolickiego.
Tajemnica, która przerasta nasze myÅ›li
Prawda o Eucharystii, o rzeczywistej obecnoÅ›ci osoby zmartwychwstaÅ‚ego Jezusa pod postaciami chleba i wina, jest jednÄ… z najważniejszych i równoczeÅ›nie najtrudniejszych prawd objawionych nam przez Chrystusa. Poprzez cuda eucharystyczne Pan Jezus pragnie nam naocznie potwierdzić, że to, co mówiÅ‚ na ten temat, jest prawdÄ…: że On rzeczywiÅ›cie daje nam swoje uwielbione ciaÅ‚o i krew jako duchowy pokarm i napój.
Pan Jezus ustanowiÅ‚ EucharystiÄ™ w przeddzieÅ„ swojej MÄ™ki, Åšmierci i Zmartwychwstania. Podczas Ostatniej Wieczerzy „wziÄ…Å‚ chleb i odmówiwszy bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwo, poÅ‚amaÅ‚ i daÅ‚ uczniom, mówiÄ…c: »Bierzcie i jedzcie, to jest CiaÅ‚o moje«. NastÄ™pnie wziÄ…Å‚ kielich i odmówiwszy dziÄ™kczynienie, daÅ‚ im, mówiÄ…c: »Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu bÄ™dzie wylana na odpuszczenie grzechów«” (Mt 26, 26-28). BiorÄ…c i dajÄ…c apostoÅ‚om chleb i wino, Pan Jezus mówiÅ‚ im: „to jest ciaÅ‚o moje (…), to jest moja krew”, a wiÄ™c powiedziaÅ‚, że chleb, który im daje do spożycia, jest rzeczywiÅ›cie Jego ciaÅ‚em, a wino Jego krwiÄ…, a nie jakimÅ› tylko symbolem.
Już wczeÅ›niej w sÅ‚ynnej mowie eucharystycznej, którÄ… spisaÅ‚ ewangelista Jan, Jezus mówiÅ‚ do zebranych Å»ydów: „Jeżeli nie bÄ™dziecie spożywali CiaÅ‚a Syna CzÅ‚owieczego i nie bÄ™dziecie pili Krwi Jego, nie bÄ™dziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje CiaÅ‚o i pije mojÄ… Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszÄ™ w dniu ostatecznym. CiaÅ‚o moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje CiaÅ‚o i Krew mojÄ… pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6, 53-56). SÅ‚uchacze byli zszokowani tymi sÅ‚owami Jezusa i mówili: „Jak On może nam dać [swoje] ciaÅ‚o do spożycia?” (J 6, 52). Także wielu Jego uczniów gorszyÅ‚o siÄ™, mówiÄ…c: „Trudna jest ta mowa. Któż jej może sÅ‚uchać?” (J 6, 60). Pan Jezus, Å›wiadomy tego, że prawda o Eucharystii wywoÅ‚aÅ‚a u wielu sÅ‚uchaczy szok i zgorszenie, odpowiada sÅ‚owami, poprzez które ukazuje istotÄ™ i wÅ‚aÅ›ciwe rozumienie Eucharystii: „To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna CzÅ‚owieczego, jak bÄ™dzie wstÄ™powaÅ‚ tam, gdzie byÅ‚ przedtem?” (J 6, 62). Tymi sÅ‚owami Pan Jezus wskazuje na tajemnicÄ™ uwielbienia swojego czÅ‚owieczeÅ„stwa w Åšmierci, Zmartwychwstaniu i WniebowstÄ…pieniu. WyjaÅ›nia, że bÄ™dzie dawaÅ‚ jako pokarm i napój swoje ciaÅ‚o i krew po WniebowstÄ…pieniu, a wiÄ™c w stanie już uwielbionym i przebóstwionym.
Nie wszyscy sÅ‚uchacze uwierzyli w to, co Jezus mówiÅ‚ o Eucharystii, dlatego zwróciÅ‚ siÄ™ do nich ze sÅ‚owami: „»Lecz poÅ›ród was sÄ… tacy, którzy nie wierzÄ…«. Jezus bowiem na poczÄ…tku wiedziaÅ‚, którzy to sÄ…, co nie wierzÄ…, i kto miaÅ‚ Go wydać” (J 6, 65). Zdrada Judasza zaczęła siÄ™ wtedy, gdy nie uwierzyÅ‚ w to, co mówiÅ‚ Jezus o swojej rzeczywistej obecnoÅ›ci w Eucharystii. Na potwierdzenie tego faktu Jezus powiedziaÅ‚: „»Czyż nie wybraÅ‚em was dwunastu? A jeden z was jest diabÅ‚em«. MówiÅ‚ zaÅ› o Judaszu, synu Szymona Iskarioty. Ten bowiem – jeden z Dwunastu – miaÅ‚ Go wydać” (J 6, 70-71).
Eucharystia to sam zmartwychwstaÅ‚y Jezus w swoim uwielbionym i dlatego niewidzialnym czÅ‚owieczeÅ„stwie. O tej wÅ‚aÅ›nie rzeczywistoÅ›ci mówiÅ‚ Jezus, kiedy wyjaÅ›niaÅ‚ uczniom istotÄ™ Eucharystii (J 6, 62-63). W Åšmierci i Zmartwychwstaniu czÅ‚owieczeÅ„stwo Jezusa zostaje przebóstwione, otrzymuje nowy rodzaj egzystencji: „W Nim bowiem mieszka caÅ‚a peÅ‚nia: bóstwo na sposób ciaÅ‚a” (Kol 2, 9). ZmartwychwstaÅ‚y Jezus, w swoim uwielbionym czÅ‚owieczeÅ„stwie, staje siÄ™ wszechobecny i daje nam w darze Eucharystii siebie samego, dzielÄ…c siÄ™ swoim zmartwychwstaÅ‚ym życiem i miÅ‚oÅ›ciÄ…, abyÅ›my już tu na ziemi doÅ›wiadczali rzeczywistoÅ›ci nieba oraz uczestniczyli w życiu Trójcy ÅšwiÄ™tej.
W obliczu tajemnicy Eucharystii nasz ludzki rozum doÅ›wiadcza swojej nieporadnoÅ›ci i ograniczonoÅ›ci. W encyklice o Eucharystii Jan PaweÅ‚ II pisze: „»Przez konsekracjÄ™ chleba i wina dokonywa siÄ™ przemiana caÅ‚ej substancji chleba w substancjÄ™ CiaÅ‚a Chrystusa, Pana naszego, i caÅ‚ej substancji wina w substancjÄ™ Jego Krwi. TÄ™ przemianÄ™ trafnie i wÅ‚aÅ›ciwie nazwaÅ‚ Å›wiÄ™ty i katolicki KoÅ›cióÅ‚ przeistoczeniem«. RzeczywiÅ›cie, Eucharystia jest misterium fidei – tajemnicÄ…, która przerasta nasze myÅ›li i która może być przyjÄ™ta tylko w wierze, jak czÄ™sto przypominajÄ… katechezy patrystyczne o tym Boskim Sakramencie. »Nie dostrzegaj – zachÄ™ca Å›w. Cyryl Jerozolimski – w chlebie i winie prostych i naturalnych elementów, ponieważ Pan sam wyraźnie powiedziaÅ‚, że sÄ… Jego CiaÅ‚em i Jego KrwiÄ…: potwierdza to wiara, chociaż zmysÅ‚y sugerujÄ… ci coÅ› innego«” (Ecclesia de Eucharistia, 15).
Eucharystia jest dla każdej i każdego z nas najwiÄ™kszym darem i cudem. Poprzez EucharystiÄ™ Jezus daje nam siebie samego, wÅ‚Ä…cza nas w dzieÅ‚o zbawienia, daje nam udziaÅ‚ w swoim zwyciÄ™stwie nad Å›mierciÄ…, grzechem i szatanem, przebóstwia i wprowadza nas w życie w Trójcy ÅšwiÄ™tej. W Eucharystii otrzymujemy „lekarstwo nieÅ›miertelnoÅ›ci, antidotum na Å›mierć” (EE 18). Z tego powodu każde Å›wiadome i dobrowolne zrezygnowanie ze Mszy Å›w. w niedzielÄ™ jest niepowetowanÄ… duchowÄ… stratÄ…, znakiem zaniku wiary – i dlatego jest grzechem ciężkim. Trzeba również pamiÄ™tać, że jeżeli „chrzeÅ›cijanin ma na sumieniu brzemiÄ™ grzechu ciężkiego, to aby mógÅ‚ mieć peÅ‚ny udziaÅ‚ w Ofierze Eucharystycznej, obowiÄ…zkowÄ… staje siÄ™ droga pokuty, poprzez sakrament pojednania” (EE 37).